     
|
||
  |
||
  |
|
 Αξιοθέατα. |
|
    |
Η Φανερωμένη είναι ο Μητροπολιτικός Ναός που είναι αφιερωμένος στη Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι ο αρχαιότερος Ναός της πόλης, και ο πρωταρχικός μικρότερος Ναός κτίστηκε το 1366. Ο πρώτος Ναός καταστράφηκε από τους σεισμούς, και ξανακτίστηκε μεγαλύτερος σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Ο Ναός έχει διακοσμηθεί με θαυμάσιες αγιογραφίες του σπουδαίου ζωγράφου Κώστα Φανέλλη. Έργο τέχνης είναι και ο Ναός των Ταξιαρχών ρυθμού βασιλικής. Ο πρώτος ναός θεμελιώθηκε το 1712, όμως την εποχή της Τουρκοκρατίας καταστράφηκε από πυρκαγιά. Ο σημερινός ναός έγινε το 1896 το τέμπλο του Ναού και τις περισσότερες εικόνες, έχει ζωγραφίσει ο Κώστας Φανέλλης. Αρχιτεκτονικό έργο τέχνης είναι και ο Ναός των Εισοδίων που έχει γίνει με σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ. Υποστηρίζεται ότι ο αρχικός ναός κτίσθηκε πριν το 1700μ.Χ. στο χώρο αρχαίου Ιερού της Ήρας. Έτσι λοιπόν είναι ίσως και ο πρώτος Ι.Ν. της πόλης μας. Στα χρόνια της Βενετοκρατίας ονομαζόταν η Παναγία των Ξένων, γιατί εκεί κοντά ήταν το κάστρο των Βαρονών της Βοστίτσας. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Παναγία των Εισοδίων ήταν η Προστάτιδα της Βοστίτσας και Μητρόπολη της πόλης. Ο ναός του Αγίου Ανδρέα ήταν παλιά μετόχι της Μονής Ταξιαρχών, που οι Τούρκοι είχαν μεταβάλλει σε τζαμί. Μετά την απελευθέρωση ξανακτίστηκε το 1888, έχει ρυθμό Βυζαντινό και διαθέτει εικόνες του Φανέλλη. Το καλύτερο σημείο για να απολαύσει ο επισκέπτης τη θαυμάσια θέα προς τον Κορινθιακό κόλπο, είναι η κεντρική πλατεία Ψηλά Αλώνια. Μια πλατεία πλημμυρισμένη από λουλούδια και πράσινο. Από τα Ψηλά Αλώνια ο επισκέπτης αντικρίζει έναν εκτεταμένο ορίζοντα, που αγκαλιάζει τα γύρω βουνά. Ξεχωριστή θέση στη πλατεία κατέχει το κτίσμα του Δημοτικού κυλικείου. Πρόκειται για έναν επιβλητικό πύργο, που πλαισιωμένος από φοίνικες, και μέσα στο φόντο των άλλων δένδρων και των λουλουδιών, δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά στη πόλη. Ο πύργος αυτός έχει γίνει σε ενετικό σχέδιο και αποτελεί το "σήμα κατατεθέν" του Αιγίου. Απέναντι από την πλατεία βρίσκεται το καταπράσινο πάρκο του Αγίου, με το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Απεικονίζει τη Μάνα-Ελλάδα και στα χέρια της ένας στρατιώτης που έπεσε για την Πατρίδα ( έργο του γλύπτη Δημητριάδη). Ιστορικός είναι και ο Πλάτανος της Βοστίτσας κοντά στις 12 βρύσες, στο λιμάνι. Ο διάσημος αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν, στο βιβλίο του Πελοπόννησος και Τροία, αναφέρει τον Πλάτανο και σημειώνει ότι η ηλικία του φθάνει μέχρι το 1450 και παλιότερα. O Παυσανίας δεν αναφέρει τον Πλάτανο στα Αχαϊκά του, αναφέρει όμως τις πηγές που είναι κοντά σε αυτόν, που είναι οι 12 βρύσες. Οι επιστήμονες υπολογίζουν την ηλικία του πλατάνου 600 χρόνια περίπου. Παλιά η περίμετρος του κορμού του έφτανε τα 12 μέτρα και τα κλαριά του απλώνονταν σε ακτίνα 50 μέτρων. Σήμερα ο κορμός του μοιάζει φαγωμένος, μέρος του μονάχα έχει μείνει, παρ όλο τούτο φτιάχνει ένα μεγάλο θαλερό πλατάνι. Περνώντας με το τραίνο από το Αίγιο, και ανηφορίζοντας από το σταθμό αντικρίζουμε τις ονομαστές σκάλες του Αιγίου. Τα 172 πέτρινα σκαλιά που έχουν πλάτος όσο ένας κανονικός δρόμος, συνδέουν την επάνω πόλη με την κάτω, φτιάχτηκαν το 1901. Η αρχή της λειτουργίας του λιμανιού του Αιγίου ξεκινά από το 373π.Χ., όπου διοργανώνονται ναυτικές γιορτές, και στέλνονται σπονδές κυρίως στη φιλική Σικελία. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν το Αίγιο, άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι εμπορικοί οίκοι. Το 1200 οι Φράγκοι έρχονται στην Αιγιάλεια και ανοίγουν αλατωρυχεία. Στα μέσα του 14ου αιώνα έγινε για πρώτη φορά εξαγωγή σταφίδας από το λιμάνι της Βοστίτσας. Το 1460 περίπου οι Τούρκοι καταλαμβάνουν τη Βοστίτσα και διαμορφώνονται οι πρώτες αποθήκες κατά μήκος του λιμανιού. Παρατηρείται μεγάλη αύξηση δρομολογίων προς τα Επτάνησα, και εκτός από σταφίδα και τυρί, εξαγόταν κόλα που παραγόταν από το τετράγκαθον (φυτό αγκάθι). Υπήρχα τρία είδη καραβιών, τα περάματα, τα επιβατικά και τα εμπορικά. Το 1880 το λιμάνι αρχίζει να διαμορφώνεται λόγω έργων που πραγματοποιούνται στο χώρο του, με αποτέλεσμα να διπλασιαστεί η λειτουργία του. Ανηφορίζοντας από τον πλάτανο το ωραίο πλακόστρωτο φθάνουμε στο Μουσείο του Αιγίου. Το μουσείο στεγάζεται στην παλιά δημοτική αγορά που χτίστηκε από τον Τσίλλερ από τους τελευταίους εκπροσώπους του Νεοκλασικισμού. Ο Τσίλλερ στην αγορά (μουσείο), απελευθερώνεται από την ακαμψία του νεοκλασικισμού και προσαρμόζει τους όγκους στην κατωφέρεια του δρόμου. Η παρακολούθηση της κατωφέρειας του εδάφους, καθώς και οι μικροανισότητες των αρχιτεκτονικών στοιχείων, επιτυγχάνουν μια συστροφική κίνηση περί τον άξονα, που του προδίδουν ιδιαίτερη ομορφιά. Έχει έκταση 880τ.μ. και σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκεται στη βορινή πλευρά κατασκευάστηκε το 1890 με δαπάνες του τότε Δήμου Αιγιέων. Πιο πέρα από τον πλάτανο και τις 12 βρύσες, είναι ο Ναός της Παναγίας Τρυπητής (Ζωοδόχου Πηγής) που παλιά ήταν μονή. Η Ιερή εικόνα της Παναγίας Τρυπητής, που ωραίος θρύλος αναφέρεται στην ανεύρεση της εικόνας, είναι έργο του Οσίου Λούκά, και είναι θαυματουργή. Η Παναγία Τρυπητή έχει γίνει πανελλήνια γνωστή και αποτελεί ιερό πανελλήνιο προσκύνημα και απ' όλο τον κόσμο έρχονται προσκυνητές. Εντυπωσιακές σκάλες ανεβάζουν προς το Ιερό προσκύνημα. Η Ζωοδόχος Πηγή γιορτάζει τη Παρασκευή του Πάσχα με πανηγυρικό χαρακτήρα. Γίνεται περιφορά της Ιερής Εικόνας και λιτάνευση με συμμετοχή του κλήρου και των πολιτών. Ένας από τους λίγους αλλά μεγάλης οικολογικής αξίας βιότοπους της Ελλάδας είναι ο υδροβιότοπος της Αλυκής. H Αλυκή είναι μία μικρή λιμνοθάλασσα που βρίσκεται τρία χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης, και καταλαμβάνει μία έκταση 180 στρεμμάτων. Βασικό προνόμιο της Αλυκής είναι η γεωγραφική της θέση, όπου συνδέει την ανατολική Ελλάδα με τη δυτική. Το οικοσύστημα της Αλυκής μπορεί να χωριστεί σε τρία υποσυστήματα: α) στη κυρίως λιμνοθάλασσα, β) στη παραλιακή ζώνη, γ) στις καλλιεργημένες εκτάσεις. Ο υδροβιότοπος της Αλυκής έχει μεγάλη αξία γιατί προσφέρει ευκαιρίες ζωής σε πολλούς οργανισμούς που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Πλούσια και ενδιαφέρουσα είναι η χλωρίδα του βιοτόπου, που παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία στα είδη της. Ύστερα από έρευνες που έχουν γίνει, βρέθηκε ότι στη μικρή αυτή λιμνοθάλασσα ζουν 210 είδη πουλιών. |
